برای مریم!

جمعه ی هفته ای که گذشت ، عروسی پسر عموی من ، احمد آقابود با عطیه خانم . داداش بزرگ مریم جون .

مریم جونم ، جای داداشی خالی نباشه . با اینکه هنوز فرزاد عزیزم ، زن نگرفته و پیش ماست ولی وقتی خودمو جای تو میگذارم میتونم بفهممت .  بعد از سال ها زندگی تو خونه ی پدری و با هم بودن ، هر کسی می ره دنبال زندگی خودش . وقتی فکر میکنم به روزی که داداشم داماد میشه و میره دنبال زندگی خودش ، هم خوشحال میشم و هم دلم میگیره . خوشحال چون بالاخره سر و سامون گرفته و ناراحت از اینکه، دیگه مثل قبل نمی تونه با ما باشه . اما  خداروشکر خاصیت ما آدما اینه که خیلی زود به همه چیز عادت می کنیم ...

انشالله همه ی جوونا خوشبخت بشن ، مخصوصا خودت که خیلی عزیزی مریم جون !

(این پستو  میخواستم شنبه بگذارم که به دلیل مرض داری فرصت نشد ...)